Seizoen 1962-63: Uutvoart

Korte Inhoud

[Overzicht] [Personages] [Sfeerbeelden]

INLEIDING

Het is de taak niet van het toneel vragen te beantwoorden, wél vragen op te werpen.

In "UUTVOART" wordt het eeuwige probleem aangesneden van het "hiernamaals" en behandelt op een vrij originele manier.

 

1" Bedrijf

Een boot, een zonderlinge boot ligt in de haven, De steward wacht op de passagiers, Ook de steward is zonderling en de reizi_ gers", kom, laat ik het maar direct zeggen, ze zijn allemaal dood en schepen in voor de grote overtocht, de UUTVOART. Er zijn onder de passagiers een paar jong_getrouwde mensen bij. die wel hadden willen dood zijn. De reis wel meemaken. doch per slot van rekening aan de dood ontsnappen door een toeval. De passagiers die dus inschepen zijn zich niet in het minst bewust van hun toestand, ze praten. lachen en doen dom. zoals de meeste mensen. Alleen de twee denken dat ze dood zijn omdat ze zelf een eind aan hun leven wilden stellen. Ze weten alleen niet dat ze slechts op het randje af dood zijn en later met de boot terug naar het leven zullen keren. Zo ontdekt een derde passagier na allerlei vreemde ervaringen de vreselijke waarheid.

 

2" Bedrijf:

Naarmate de vaart zich voltrekt ondergaan allen de indruk van een vreemde atmosfeer die hen geleidelijk omringt en waaraan geen enkele kan ontsnappen. Zij worden zich stilaan bewust dat het aardse spel voor hen heeft afgedaan en dat zij nu stevenen naar een onbekende plaats, waar definitief over hun vroeger doen en laten zal geoordeeld worden.

 

3" Bedrijf:

De sluwe zakenman Lampaert belegt een vergadering waarbij hij zijn medepassagiers raadpleegt: "Zijn we wel zeker dood, ja of neen?" Hij denkt hierbij door diplomatieke zetten, zichzelf op een zuiver register te kunnen schrijven... en dan loopt de boot de énige haven van belang binnen." en het oordeel begint.

 

4" Bedrijf:

Alleen de twee nog eens, worden bij dit oordeel volledig genegeerd en vangen dan ook alleen met de zonderlinge steward de terugtocht aan, tot zij, bevrijd door hun trouwe hond, terug kunnen keren naar het aardse leven, om opnieuw en beter te herbeginnen. Moge dit spel onze ogen openen voor een deel van onze tekortkomingen en helpen ons te bezinnen op de weg van het leven, waaraan iedere dag het einde kan komen.

Verstandige lui, als toneel toeschouwers zijn, weten dat onze aardse begrippen V.1n de tijd zeer betrekkelijk zijn, en zullen gemak kelijk aanvaarden dat enkele dagen slechts een seconde in de eeuwigheid kunnen betekenen.                          

"Spelen in A. B. N. ware alhier onbegonnen werkt..

Kan. J. Verdonck.