Seizoen 1989-90: In de Mirroir

[Overzicht] [Personages] [Sfeerbeelden]

KORTE INHOUD

Het verhaal situeert zich aan het einde van de Tweede wereld­oorlog in een landelijk cafeetje. De uitbaters van ,,De Miroir” houden tevens een klein hofstedeke. De patron, Mong, is niet al te snugger, maar dat hoeft ook niet, want zijn bazige vrouw Martha, zwaait er de scepter. Hun volwassen dochter Genevieve, het product van simpele volgzaamheid en geslepen hoogmoed, draait moeiteloos alle mannelijke cafébezoekers rond haar vinger. Sinds een half jaar heeft ,,De Miroir” een vaste klant: André Vandaelen. Het is een ziekelijke alcoholist die als knecht op een boerderij werkt. Soms lacht hij de pannen van het dak, soms is hij volslagen neerslachtig. Eigenaardig genoeg kan hij soms heel intelligent uit de hoek komen. Een rare vogel die wellicht een zwaar verleden te dragen heeft, want daar wil hij met geen woord over reppen. Zijn drankzucht maakt het zijn lieve vrouw Marieke in deze moeilijke oorlogsjaren niet gemakkelijk. Marieke moet niet alleen weten haar kinderen op te voeden in die ellende, ze stelt daarenboven alles in het werk om haar man terug op het rechte pad te helpen.

Een andere stamgast is de veldwachter. De garde zoals we die kennen: moedig en stoer, maar dan wel thuis als hij alleen is. De man beschikt daarbij nog over de gave om het plaatselijk nieuws enorm snel te verspreiden. Op zekere zomerse avond strijkt in De Miroir” een jonge kerel fleer, die niet alleen accordeon speelt, maar tevens wondermooi kan zingen. Julien, die zichzelf met Jing” Iaat aanspreken en vanwege zijn Leeftijd rijp is voordepor­tatie naar Duitsland, is ondergedoken bij een plaatselijke boer. Hij heeft er genoeg van zijn zondagen in ledigheid door te brengen en wil volk lokken naar het café door er te zingen en op zijn trekzak te spelen. Uiteraard raakt ook hij bedwelmd door de charmes van de wulpse Genevieve. De poppen gaan echter pas echt aan het dansen als een Duits officier, Dieter Herzengûte, gestrand door motorpech, de kroeg binnenstapt. Al  vlug blijkt dat Jing een uit­stekend toneelspeler is, dat Genevieve haar reputatie alle eer aandoet, en Dré zich verbazend moeiteloos in het Duits uitdrukt. De garde bewijst zijn kranigheid en Martha schudt alle verant­woordelijkheid af op de hals van Mong, die niet meer goed weet waar de klepel hangt. Als klap op de vuurpijl vereert de Gestapo “De Miroir” met een bezoek. U merkt het: heel wat spannende en komische elementen! Maar hoe verder het stuk vordert, hoe ster­ker de tragiek van Dré op de voorgrond komt: de oorlog met zich­zelf. De strijd met de spiegel, de “ Miroir”.

Populaire uit de oorlogsjaren, aangevuld met enkele nieuwe melodiën omkaderen het geheel. Frank Verdru zal met zijn zang veel herinneringen oproepen en wellicht vele muzikale harten bekoren.