Seizoen 1994-1995

 

Het is zover! “FIor Barbry’s Volkstoneel voor Frans-Vlaanderen” begint aan zijn veertigste speeljaar.

Dit keer met het tweede stuk van Jan Barbry: “Koamer 153”. Het kon eigenlijk net zo goed ‘koamer 75’ geweest zijn, het getal doet er niet toe, wel de mensen die er liggen en allen die er in en uit lopen. Koamer 153” is volledig pretentieloos toneel over de mooie en minder mooie kantjes van gewone mensen.

Net zoals in de realiteit komen in een ziekenhuiskamer soms onbekende en onverwachte emoties los. Soms houden we angstvallig onze gevoelens verborgen of gaan we kleingeestige kritiek spuien over anderen.

Ook op Koamer 153” doen de personages wat gewone mensen doen, en tonen af en toe de schaduwkant van hun karakter. Ze doen zich weleens anders voor dan ze in werkelijkheid zijn, ze tonen allen hun “buitenkant” en Iaten hun “ware ik” slechts moeizaam aan de oppervlakte komen.

Het zijn op het eerste gezicht allen verschillende mensen, en nochtans hebben ze allen iets gemeen: de diepte, het samenhorigheidsgevoel van de plattelandsmens. Ze getuigen ook  een eenvoudig maar diep geloof, vertrouwen en de berusting dat

alles in Gods handen ligt. Het is zeker niet de bedoeling te gaan moraliseren. Het is integendeel een luchtig blijspel om U een paar uur ontspanning te bezorgen, wat niet wegneemt natuurlijk dat sommigen af en toe zichzelf zullen herkennen in één van de figuren.

Veel kijkgenot!

Jan Barbry