[Overzicht] [Personages] [Sfeerbeelden]

,,VAN DUUV’N EN MENSCHEN”

Vaak worden mensen en duiven vergeleken: hij is een huisduif... geliefden zijn tortelduifjes... een huis als een duivenhok.

In het stuk van dit jaar worden duiven en mensen intens met elkaar geconfronteerd. De hoeksteen van de duivensport is de gebondenheid van de duiven aan hun nest; de duiver is gehecht aan de duivin, de duivin aan haar jongen, enz...

Het,, gezin” neemt bij de duiven dus een bijzondere plaats in. En bij de mensen?

Neem nu een normaal doorsnee Vlaams gezin...

Ach, wat is normaal? Georges is een verwoed duivenmelker en verdient zijn brood op de fabriek. Trees, zijn vrouw is haarkapster. Samen willen ze vooruit. Hun dochter Carine is zeventien en studeert aan de middel­bare school. Vonne, de buurvrouw brengt af en toe wat leven in de brouwerij. Miel en Anneke, de grootouders zijn er nog steeds...

Ach, Ia vie est belle. Een duivenkot vol prijsduiven als het ware. Maar... stel nu.. .dat oma Anneke zou overlijden en opa Miel niet naar een rusthuis wil... dat Carine, de dochter het verkeerde pad opgaat.....dat Trees zodanig daar haar kapsalon opgeslorpt wordt dat....dat plots iemand ernstig ziek wordt... Blijven de familiebanden dan stevig genoeg?

Vertoont het gezin, de hoeksteen, dan geen barsten? Wat houdt de menselijke duiventil samen?

Misschien heeft de volksmond wel gelijk als die meent dat de mens pas echt ziet wat belangrijk is in het leven wanneer hij oog in oog staat met de dood.

Van duuv’n en menschen is een tragi-komische familiekroniek die speelt in de jaren zeventig, op een ogenblik dat niet alleen het duiven­melken terrein verliest, maar ook de hoeksteen van de samenleving tekenen van aantasting begint te vertonen. Het is weer volkstoneel uit het leven gegrepen, met een scheutje humor en een lepeltje weemoed. Daar staat “Flor Barbry's Volkstoneel voor Frans-Vlaanderen” borg voor.