Januari. Mijn eerste bestelling toneelwerken komt binnen, en het lezen begint. De ene zending na de ander wordt doorworsteld en... afgekeurd. Waar vinden we nog een toneelstuk dat aan onze normen voldoet? Want na 30 jaar - ja, we zijn aan ons 30ste speeljaar toe! - wordt er van "Flor Barbry's Volkstoneel voor Frans-Vlaanderen" iets verwacht. Zover hebben we het gebracht: we zijn geen toneelgroep ais een ander, en dat maakt het er niet gemakkelijker op voor ons. Het blijft onze taak om kristelijke, vlaamse en volkse stukken naar voor te brengen. Vanuit de groep wordt me dan ook dikwijls gevraagd: Hoe gaat het er mee, heb je al jets gevonden?.. En telkens weer moest ik negatief antwoorden. Tot dat er eentje dacht: ik probeer het zelf. .
En zo heeft Jan Barbry zich aan het schrijven gezet, met als resultaat: "De Zoale".
"De Zoale" js een diepmenselijk stuk, rechtlijnig en zonder franjes, zoals de volksmens zelf. Het brengt de eeuwige tweestrijd van de mens naar voor: doe ik het of doe ik het niet? Wat win ik of wat verlies ik? En, hoe menselijk toch, wat denkt de ander erover? Hoofdvraag blijft echter: verloochen ik mijn ware zelf of niet? Lang niet zo gemakkelijk op te lossen voor het niet zo buigzame vlaamse karakter.
Vandaar dat het dit jaar eerder een praatstuk geworden is. De stuwende kracht van regisseur Patrick Ketels zorgde ervoor dat we ook deze keer op tijd voor U klaar staan met ons nieuwe stuk. Wij hopen van harte dat U allemaal intens kunt genieten van "De Zoale" !
.
korte inhoud
Arseen is de burgemeester van een nostalgisch landelijke en ogenschijnlijk rustige gemeente. Het dorp kan bogen op een eigen schooltje, een gemeentehuis dat de oorlog trotseerde, een vervallen kasteeltje maar vooral een noest landbouwersvolk. En daar zou de burgervader, weliswaar onder suggestie van zijn ambitieuze Eerste Schepen Germaine, iets willen aan toevoegen: een nieuwe zaal!
Welke gemeenschap die zichzelf respecteert, beschikt tegenwoordig niet over een eigen comfortabele zaal? Dat vindt Bernice, de vrouw van de 'maire' en voorzitster van de plaatselijke vrouwengilde uiteraard ook. Ze wordt daar bovendien vol¬mondig in gesteund door haar boezemvriendin, Alice van 't kasteeltje. Een nieuwe zaal zou de mogelijkheden van het verenigingsleven overvloedig verrijken.
Onder impuls van madame Germaine roept Arseen de hulp in van een deskundige: Frederique Smagghe, een architect uit de stad. Maar zoals in menige samenleving, is niet iedereen het eens me de voornemens van de verantwoordelijke bestuursorganen. Meester Briek en Juffrouw Maria van de gemeenteschool denken bij¬voorbeeld dat er in het dorpsbeleid andere dingen zijn die primeren: zaken die de schoolkinderen ten goede komen. Ach, zeg nu zelf, die onderwijzers willen het toch altijd beter weten, niet? Voor Cyriel ligt het evenwel anders. Die nieuwe zaal zou op 'zijn' beste stukje land warden gebouwd. En dat is voor een koppige boer ais hij dan eventjes buiten de waard gerekend.
De oppositie in het dorp verenigt zich en Arseen komt onder druk te staan.
Wat doet de burgemeester? Komt er een nieuwe zaal? Of blijft het bij een schuchtere poging van een nietsvermoedende landmeter? Kan Arseen zich ais politicus maar vooral ais mens handhaven? Verdraagt hij het gewicht van chantage?
Een toneel over mensen ais u en ik: de zaal!
