Seizoen 2007-2008 " 'n Krepeloare"

Auteur: Martin McDonagh

Regie: Roland Delannoy

Musique: Korneel Barbry

affiche: Valerie Seys

De auteur:Martin McDonagh

 De in 1970 geboren Martin McDonagh is een veelbelovend EngelIerse toneelschrijver, die op jonge leeftijd al een hele reeks titels op zijn palmares heeft. In 1997 was hij de eerste dramaturg sinds Shakespeare van wie in het Londense West-End tegelijkertijd 4 stukken in opvoering waren. Na een aantal nominaties voor andere projecten kreeg McDonagh in maart 2006 een Oscar voor "Six Shooter", een kortfilm die hij zelf schreef en rigiseerde. De jongste jaren kent zijn werk alsmaar meer vertalingen en opvoeringen - ook in ons taalgebied - van o.a. "The beauty Queen of Leenane" en dus ook 3The Crippel of Inishmaan".

Typisch voor zijn toneelwerk is het rauwe leven van de Ierse westkust en de voortdurende strijd van geďsoleerde mensen voor een beter bestaan, soms tegen beter weten in. De mensen zijn vaak stugge, eenzelvige personages die hun levensgeschiedenis en hun onderliggende spanningen maar moeizaam vrijgeven. De overenkomst tussen 'onze' Westhoek en 'zijn' Ierland leek ons méér dan treffend. Vandaar onze keuze, dus. Ondanks het rauwe realisme zijn de stukken echter nooit zwaar want in haast elke scčne zet McDonagh zijn dialogen op een brede kier, met ruimte voor dubbele bodems en veel ironie.

Korte inhoud

“ ’n Krepeloare” is de bewerking van ‘The Cripple of Inishmaan’ van de Ier Martin McDonagh, die het stuk oorspronkelijk situeerde op de Aran-eilanden. In zijn bewerking voor het Volkstoneel bracht Roland Delannoy echter de setting naar ’n Verloiren Houck, Le Coin Perdu, een gehucht in het waterrijke en dunbevolkte gebied rond Booneghem in Frans-Vlaanderen.

Het stuk speelt in de jaren ‘30, een donkere periode van crisis en culturele armoede. En toch overheerst bij de typering door McDonagh de wrange ironie waarmee de personages het leven en elkaar benaderen.

Het hoofdpersonage Willy is een manke jongeman die na de duistere dood van zijn ouders is grootgebracht door zijn ‘tantes” Leontine en Madeleine. Beide zusters hebben een winkeltje waar alle dorpsbewoners rendez-vous houden. Alles en iedereen wordt er beklapt en van commentaar voorzien, maar voor de rest overheerst vooral de dagelijkse sleur en verveling die enkel doorbroken wordt door de ‘wonderbaarlijke’ nieuwsmeldingen van de plaatselijke reporter Mong. Die komt op zekere dag met het ophefmakende nieuws dat een Amerikaanse regisseur plannen heeft om in de buurt een documentaire film te draaien over de streek en het leven in De Westhoek en daarom audities doet voor lokaal filmtalent. Deel uitmaken van deze verfilming klinkt vooral de jongeren van ‘n Coin Perdu als muziek in de oren. Ook manke Willy wil kost wat kost deel uitmaken van dit Amerikaanse droomavontuur en met een list drijft hij zijn wil door. Zijn verdwijning zet alle verhoudingen binnen het gesloten gehucht op losse schroeven. Het is een stuk over dromen najagen, over anders-zijn en de eeuwige pogingen om te ontsnappen uit het versmachtende isolement, de achterklap en de verveling van een heel gesloten gemeenschap. De 9 personages die ’n Verloiren Houck bevolken, staan te trappelen van ongeduld om de toeschouwers een blik te gunnen in het leven van “ ’n Krepeloare”.

Jos Mooren

Muziek
De knappe muziek voor " 'n Krepeloare" is van de hand van Korneel Barbry, één van de kleinzoons van Flor zaliger. Korneel componeerde een aantal variaties op een steeds terugkerend leitmotief dat de overgangen tussen de 9 bedrijven ondersteunt.
Affiche
Op vraag van regisseur Roland Delannoy ontwierp Valerie Seys het affiche voor " 'n Krepeloare". Valerie gebruikte een collagetechniek om een aantal essentiële ingrediënten van het verhaal te verweven rond de centrale titelfiguur.