De laatste blaadjes vallen van de bomen en van de kalender. Natte herfst? Gure winter?
"Nobody knows"... maar in ieder geval vol op tijd om s'avonds een beetje vuur en een straaltje licht in de living en in ons hart te steken!
Ook voor "Flor Barbry's Volkstoneel voor Frans-Vlaanderen" is de zomerslaap nu wei definitief voorbij. September, fruitmaand.ln het repetitielokaal "De Harlekijn"gonstweer die gezellige drukte, het jaarlijks fenomeen, dat, in acht weken, de vrucht tot voile rijpheid moet laten komen. De acteurs, de actrices en de technische medewerkers verstoken zonder enige zin voor economie hun heilig vuur, in de hoop dat de
theatergoden weer gensters zullen slaan. le weten immers dat U van de nieuwe oogst komt proeven.
Wat U van hen verwacht, dat weten ze en ze doen er alles aan om het U ook daadwerkelijk te geven.
Onder Uw steun en Uw waardering zoudén zij immers niet langer kunnen voortbestaan in een traditie waar wijlen Flor Barbry-zelf de weg van afgebakend heeft. le zijn er U erg dankbaar voor. De vrucht van al hun inspanningen heet "Lucie en Lucienne".
Het is een komedie van de Amerikaanse auteur John Patrick, vertaald in het Nederlands door Karel van Bosheim, voor "Flor Barbry's
Volkstoneel voor Frans-Vlaanderen" herwerkt do or Roland Delannoy in in de streektaal omgezet door Greta Barbry.
De regie berust in handen van Roland Delannoy, geassisteerd door Pierre Vandermarliere.
Onder hun leiding heten aile vaste waarden, met zeker een speciale vermelding voorde heroptredende Leon Vanhee, U van hartewelkom,
om in de "nederige woonst" van "Lucie en Lucienne" een gezellige, volkse en deugddoende avond door te brengen.
korte inhoud
“LUCIE EN LUCIENNE”
Lucie en haar mentaaI gehandicapte zus, Lucienne, Leiden een armtierig en monotoon bestaan in een huiskamer die volgestouwd is met allerlei rommel, antiek en brocante ‘avant-Ia-Iettre”.
Eigenlijk hebben ze niets tekort. Ze drijven een Lucratief handeltje in zowat alles wat op de afvalberg van de consumptiemaatschappij belandt. Zo hebben ze een eigen huis en een goed gevulde spaarkous bij mekaar gewroet.
Toch zijn ze niet gelukkig. Ze hebben noch kind noch kraai, ze worden een dagje ouder en ze hebben nog weinig contact met de buitenwereld. AIleen buurman, Jerome Spanooghe, die een oog heeft op hun fortuintje en denkt aan een erfenis, komt om de haverklap een paar klontjes suiker, een lepel zout en een “klakske” mosterd Ienen... kwestie van de goede relaties in stand te houden...
Op een gure winteravond brengt een twijfelachtig toeval een radicale ommekeer in hun Ieven teweeg. Djeej Prisong, een haveloze zwerver, komt rillend van de kou, een occasieband voorzijn aftandse bestelwagen kopen...
Met “Lucie en Lucienne” betreden we een aparte wereld van kleine, door het even getekende, mensen.
Aan de zelfkant van de maatschappij trachten zij een schraal bestaan bijeen te schrapen.
Waar armoe troef is, wordt zeiden geaarzeld en vals te spelen, wanneer de kans zich voordoet om een graantje meer mee te pikken. Een aangeboren, meestal onbewust gevoel veer humor iaat deze verschoppelingen van de maatschappij toe, de ernst van hun eigen situatie te relativeren.
Eigenlijk kennen we allemaal ergens in onze omgeving ‘een” Lucie en “een” Lucienne en een” familie Prisong.
Met deze komedie, zo uit het even gegrepen, hopen de acteurs, de actrices en de technische medewerkers een deugddoende avond met “Flor Barbry’s Volkstoneel veer Frans-Vlaanderen” op zijn “BEST” te brengen!
