HET VOLKSTONEEL VOOR FRANS-VLAANDEREN creëerde van de West-Vlaamse auteur Roger Pieters “ Marche Funèbre voor Kamiel”in het speeljaar 1974-75.
Het speelde van dezelfde schrijver zijn “Mirakelmakers” in 1979-80.
In ons 29ste speeljaar 1983-84 creëren wij zijn nieuw stuk dat hij ons toevertrouwde voor bewerking en betiteling het werd “MIJN ZOON - MIJN ZOON”
Een komedie waarmee hartelijk zal gelachen worden, maar dan ook een komedie die de karikatuur is van de tragedie volgens toneelbegrippen, een klucht dus met tragische aspecten.
Inderdaad verloopt het stuk als de afbraak van een huis van illusies, dat als in een vertraagde film, steen voor steen uiteen¬genomen wordt.
De auteur graaft in feite naar een diepmenselijke tragedie, de tragedie van ODETTE, die verstrikt geraakt in haar verbeel¬dingen en herinneringen, de eeuwige vrouw die zich teweer stelt tegen een even zonder kind.
De hovenier van het Home, JEF, die er als kind tevinden werd gelegd, vindt dan ook doorheen alle tribulaties zijn moeder.
Daartegenover krijgen wij de drie broers VERTOMME die een kwarteeuw stom bleven voor mekaar omwille van geld, drie karikaturen van mensen die ais koppige ezels door het even gaan JEROM, HECTOR en CYRIEL. Kan er één van hen de vader zijn van JEF?
Doorheen alle komische en tragische situaties vandien, en met de boekhouder MUIS die alles afmuist, geraken JEF en MARGRIETJE dan 00k gelukkige mensen die zonder geldzorgen aan hun huwelijk kunnen denken.
Last but not least staat een waardige Dame ai dit menselijke en lachwekkende mee te maken, JEANNE, de Directrice van het Home, een monument van soberheid en begrip, van wie men pas op het einde hààr drama verneemt.
enkele fragmentjes uit "Mijn zoon, mijn zoon"